تاریخ اندیشه سیاسی

تجزیه و تحلیل از دیدگاه های مدرن و کلاسیک بر روی منشا سیاست کمک می کند تا به درک بهتر محتوای این دسته است. همچنین اجازه می دهد شما را به ارائه ساختار کلی این علم به عنوان مجموعه ای از چندین رشته.

تاریخ اندیشه های سیاسی می رود به ملاحظات ابتدایی در مورد رابطه بین حاکم و زیردستان خود، بین دولت و فرد است. غلات مانند بازتاب ها حتی در رساله چین باستان، هند و شرق در بر داشت. اما بسیاری از محققان تاریخ واقعی آموزه های سیاسی هنوز هم شروع شود با فلسفه ارسطو و افلاطون.

افلاطون - دانش آموز معروف ترین سقراط و معلم بعد از ارسطو. او مردی بسیار تحصیل برای آن زمان بود، مدرسه خود را از فلسفه ایجاد، نوشت: تعدادی از آثار. سهم خود را به توسعه علوم سیاسی است به ایجاد مفهوم اول دولت (حتی در شکل آرمانی).

افلاطون و ارسطو شناسایی شده با سیاست های دولت و حوزه سیاسی به حوزه روابط عمومی است. چنین مرزهای سفت و سخت، عدم سیستم چند حزبی، روند انتخابات، با توجه به عدم توسعه این منطقه بودند تفکیک قوا ، و بسیاری از چیزهای دیگر که در دنیا وجود دارد امروز. اساس این مدل سیاسی از افلاطون و ارسطو در شهرستان پلیس بود. شهروندان خود را به انجام دو نقش به طور همزمان: موجود در جامعه شهری به عنوان یک شخص خصوصی و به طور فعال در زندگی اجتماعی درگیر در زندگی اجتماعی. سیاست به طور جداگانه از اخلاق تصور نیست. پس از آن، این روش همچنان ادامه دارد به برای نزدیک به دو هزار سال تسلط.

تاریخ پس از آن از آموزه های سیاسی در ارتباط با یک تغییر توجه از روابط فلاسفه در درون دولت برای کسانی که میان دولت و جامعه. این مسئله تنها در حالت های مختلف آن، از 17 تا 19 چهره قرن در نظر گرفته مانند بندیکت اسپینوزا و Dzhon Lokk، هگل و کارل مارکس. لاک، به عنوان مثال، برای اولین بار به درک وضعیت نه به عنوان یک شکل از حکومت بود، اما به عنوان یک جامعه از مردم است که ایجاد شده به سفارش در جامعه به باقی مانده مالکیت خصوصی.

در قرن 18 تاریخ آموزه های سیاسی همراه با ایده های جدید، که فیلسوف فرانسوی شارل لویی Monteske به ارمغان آورد. او در کتاب خود "روح قوانین"، او اشاره کرد که در شرایط توسعه این حوزه نفوذ نه تنها اجتماعی نیست، بلکه عوامل غیر اجتماعی (جغرافیایی، جمعیتی، آب و هوایی و دیگر). مونتسکیو پیشنهاد کرد که اندازه قلمرو تحت تاثیر ماهیت اشکال سیاسی. به عنوان مثال، امپراتوری باید بیش از یک منطقه بزرگ برای سلطنت کاملا متوسط قرار داده، اما جمهوری اسلامی دیگر در کوچک آخرین، در غیر این هم خواهد پاشید.

تاریخ آموزه های سیاسی از 18-19 قرن است که توسط یک تغییر قابل توجهی در چشم انداز از افراد شرکت کننده در زندگی جامعه، مرزهای فعالیت خود مشخص می شود. اگر قبل از بازیگران اصلی پادشاهان و اشراف، اما در حال حاضر، تحت تاثیر ایده های ژان ژاک روسو، در زندگی اجتماعی و درگیر توده های مردم عادی است.

در همان دوره، در شمال اروپا و در برخی کشورهای اروپایی اولین احزاب سیاسی، اتحادیه های کارگری، شد سیستم انتخاباتی است. تمام این اتفاقات پیش زمینه، رویکرد جدید (اما شایع نیست) مدرن به درک ساختار جامعه ایجاد کرده اند.

در آخرین دهه از قرن 20 شکست خورده تئوری مارکسیستی، که سیاست را به فرآیندهای اقتصادی را کاهش می دهد. اما در عمل، دیگری وجود داشت. هر سال، در حال توسعه، سیاست به طور فزاینده ای در حال حرکت به دور از منافع اقتصادی، جایگزینی آنها را با پایگاه های پسا مادی از فعالیت اجتماعی است. شد منحصر به فرد به اموال او وجود دارد، قوانین عملکرد و توسعه است.

تقریبا تمام مدل های فعلی از زندگی سیاسی به حساب مفهوم سیاست وبر، کاملا مخالف مارکسیسم است. او آن را از یک منطقه از روابط اجتماعی از دولت در نظر گرفته است، چرا که هر کس می خواهد به خود و یا مدیریت، و یا به نحوی در فرآیند نقش دارند.