مفهوم علم در فلسفه

علوم - یک نوع از فعالیت های شناختی انسان با هدف کسب و توسعه هدف، مرتبط و دانش سیستماتیک سازماندهی مورد جهان است. در این دوره از این فعالیت حقایق، تجزیه و تحلیل، طبقه بندی و تجزیه و تحلیل بیشتر جمع آوری شده است بر اساس اطلاعات موجود، دانش جدید، که برای پیش بینی مبتنی بر علم از آینده می شود.

مفهوم علم در فلسفه یکی از مهم ترین مکان است. علوم پایه است شکلی از دانش از جهان است. برای چشم انداز فلسفی جهان، شما باید این ایده را از علم داشته باشد، که در آن است، چگونه به ساخت یک علم را به عنوان توسعه که در دسترس است، ما می توانیم برای به خاطر دستاوردهای او امیدوارم.

مفهوم در فلسفه علم شامل بر اساس آن اهداف تعریف ایدئولوژی (پارادایم) ایده های پیچیده و مفاهیم است که نشان دهنده علم، و غیره این همچنین شامل مشکلات اخلاق علمی - سیستم از قواعد حاکم بر روابط انسانها در زمینه تحقیقات علمی است.

هر ایدئولوژی بررسی دادههای به دست آمده تجربی که به تعامل بین مردم و طبیعت مربوط است. تقریبا همیشه، حقیقت را با خطاهای سست شده. بررسی اصول ایدئولوژیک روش های تجربی کاملا یک چالش است.

مفهوم علم در فلسفه به عنوان یک حوزه از فعالیت های انسانی، که تابع اصلی است به توسعه دانش از واقعیت با هدف عینی تعریف شده است. علم است شکلی از آگاهی اجتماعی است. این شامل فعالیت برای کسب دانش جدید، و همچنین به عنوان مجموع بسیار از تمام دانش، که اساس تصویر جهان است. علم و درک شاخه جدا از دانش علمی است.

فلسفه سیستم علم به اجتماعی، طبیعی، انسانی و فنی تقسیم شده است. این سرچشمه در جهان باستان، اما به عنوان سیستم شروع به شکل گرفتن در قرن 16. در این دوره از توسعه آن، آن را به یک نهادهای اجتماعی جامعه ضروری تبدیل شده است و خود را در کار خود تاثیر بسیار زیادی پیدا می کند.

از لحاظ تاریخی مراحل فردی توسعه فلسفه علم اختصاص داده است. این رشته ی فلسفی شروع به توسعه همراه با دکترین پوزیتیویستی. این اولین بار بود که نیاز فوری به مطالعه زبان، منطق و روش وجود دارد از علوم دقیق. در مراحل مختلف به عنوان مشکلات اصلی در این مطالعه پدیده های مختلف اختصاص داده شد، موضوعات مختلف مورد بحث قرار گرفته بودند و هیچ وحدت در نظر است که شامل مفهوم علم در فلسفه وجود دارد.

فلسفه پوزیتیویستی (هر سه مرحله)، وظیفه اصلی فلسفه علم است که به درک ماهیت نظریه های علمی به طور کلی، تلاش برای تعیین ساختار آن ساخته شده بودند، به معنای خلق دانش. در این زمان، این است که مشکل از رشد دانش علمی وجود دارد.

در مراحل بعدی شکل گیری فلسفه پوزیتیویسم علم به طور فزاینده از محتوای واقعی از نظریه های علمی را ترک کرد. دکترین منطقی پوزیتیویستی در همه در واقع به متافیزیک رفته، در حال حرکت به دور از علم است. Neopositivists ادامه به تکیه بر تجربه گرایی. آنها به فلسفه منطق علم راند. Postpositivists سعی به تجزیه و تحلیل تاثیر توسعه علم عوامل "غیرعلمی" (فرهنگی، معنوی، اجتماعی). در این مرحله، علم را آغاز کرده است برای تعامل با محیط اجتماعی است. از آن لحظه به علم به فیلسوفان موضوع امیدوار کننده و جالب را آغاز کرد. نظریه neopositivists postpositivists و تا زمان حاضر معتبر باقی می ماند.

چنین چیزی به عنوان مشکل فلسفه علم وجود دارد. آن را به مشکل از رشد دانش علمی، مطالعه ظهور علم و توسعه آن اشاره در هر مرحله از توسعه اجتماعی است. فلسفه علم به دنبال توسعه دستورالعمل فلسفی به آدرس این مسائل. مشکل اصلی از فلسفه علم مشکل از منشاء دانش علمی خود است. به طور کلی، تمام مشکلات به سه گروه تقسیم می شوند: مشکل از فلسفه علم، ناشی از خصوصیات فلسفه؛ مشکلات در خود علم؛ مشکلات از تعامل بین فلسفه و علم.